مانی غریبی ( سه شنبه 87/7/30 :: ساعت 10:52 صبح)
تصویر پایین یکی از تصاویر مراسم استقبال از تیم ملی فوتسال کشورمونه که امسال موفق شد شگفتی ساز جام جهانی فوتسال بشه.
اون شخصی که دسته گل دور گردنشه و مردم به استقبالش اومدن یکی از بازیکنای خوب تیم ملی فوتسال علی اصغر حسن زادس. اما اون چیزی که من این سه چهار روزه دوس داشتم بنویسم در مورد جزئیات این تصویره که فکر میکنم شرح یه داستان تکراری و متاسفانه نارحت کنندس.
اون شخصی که گوشه ی تصویر با کادر و فلش سفید رنگ مشخص شده، صفر (محسن) حسن زاده برادر بزرگتر علی اصغر که اون هم سالهاست جزء بهترین فوتسالیست های این کشوره و البته کم کم داره پا به سن میذاره.
شاید خود علی اصغر حسن زاده و همه ی اهل فن هم قبول داشته باشن که از نظر فنی اصغر حتی انگشت کوچیک صفر حسن زاده نشه و هرچی توی فوتبال داره مدیون صفر باشه. منظورم این نیست که اصغر کارش ضعیفه نه اتفاقا اصغر یه فوتبالیست کلاسیکه که کاملا حقشه که در این موقعیت باشه ولی حرف من در مورد امسال صفره . بازیکنای بسیار زیادی که سالهای گل فوتبالشون رو در حسرت رسیدن به حقشون پشت باند بازیها و پارتی بازیهای گروهی به پایان می رسونن و همیشه باید اینطوری با افسوس نظاره گر افتخار آفرینی دیگران باشن و آرزوی یه استقبال رو با خودشون به دوش بکشن حتی به خیلی هاشون فرصت نشون دادن توانایی ها هم نمیرسه. البته این مشکلها و هدر دادن سرمایه ها فقط توی ورزش نیست. مطمئنا اگه این اعتمادی که امسال به بازیکنهای جوون شد و نتیجه هم داد توی همه ی بخش های ورزشی و غیرورزشی بشه نتایجی که کسب میشه باعث تعجب همه ی دنیا میشه ولی افسوس ...
![در گینس ثبت شدیم، شکموترین مردم جهان [91]](http://media.farsnews.com/Media/8707/ImageReports/8707260885/20_8707260885_L600.jpg){kind=link}
![مصاحبه ی محمد رضا گلزار با هادی ساعی [124]](http://xs131.xs.to/xs131/08362/scan338.jpg){kind=link}