سکوت کن که سکوت سرود آشناي لحظات تنهايي انسان است . در ميان هياهوي بلند شن باد هاي کوير، سکوت شفاف پنجره خاطرات مان گم ميشود . سکوت کن تا صداي ترد پنجره ها منتشر شود. سکوت کن که ساقه نازک لحظات آخر به صداي من به صداي تو حساسيت دارد. سکوت کن که نگاهمان در سکوت متولد ميشود .سکوت کن که به لحظات ملکوتي عروج نور نزديک ميشويم . ماذنه هاي شهردلمان به تسخير صداي ترد پنجره ها در آمده ، سکوت کن که موذن به تلاوت آيه هاي هجرت نزديک است سکوت کن که لحظه هاي نا تمام شب در کمين تپش ترد پنجره هاست .

ماني جان سلام خوبي وبلاگ زيباي داري خوشحال مي شيم به ما هم سر بزني قربانت