از جمادي بردمت پس در نبات ..... وندر آنجا دادمت رزق و حيات
خُرّمت کردم زباد التفات ...... چون ز خارستان تن يابي نجات؟
باز راجع سوي گلزارت کنم
در نباتي چون رسيدي بر کمال ..... دادمت نفس بهيمي در مثال
پس تو با آن نفس داري اتصال ... گر نمائي دعوي عقل و کمال ؟
خيره ..خيره.. نفس غدارت کنم
خواستم در خويش چون فاني ترا ..... بر دميدم روح انساني ترا
ياد دادم معرفت داني ترا ...... کردم آن تکليف جبراني ترا
تا چو خود ..در فعل مختارت کنم
باز خواهم در بدر گردانمت ..... از حقيقت با خبر گردانمت
مطلق از جنس بشر گردانمت ...... ثابت از دور دگر گردانمت
پس در آن ..چون نقطه سيارت کنم